Inderdaad was het tropisch warm en benauwd op De Goyer, maar dat ‘koele’ hoofd van mij viel wel mee (dus eigenlijk tegen). Niettemin was het een feestje om op deze baan, die er fantastisch bij lag, te mogen spelen. Daarnaast heeft De Goyer een heel mooi (voor de kenners, Long Island-achtig) clubhuis, waarvan het interieur net een complete metamorfose heeft ondergaan, plus één van de mooiste golf-terrassen van Nederland. Daar was het goed toeven vóór, maar vooral ná de wedstrijd. Een ijskoud biertje en/of een glas koele rosé deden de hitte in het hoofd snel verdwijnen.

Klokslag 9.30 uur stond Hans voor de deur, op naar Toxandria. Na een relaxte reis kwamen wij mooi op tijd aan in Molenschot, een prachtige omgeving. Minpuntje, Hans was zijn brood vergeten. Ik bood hem nog een broodje ham aan, maar dat wilde hij niet hebben (?).

Vanaf het moment dat Rob Spaan en ik naar Wilnis reden volgden we angstvallig buienradar. De voorspellingen waren niet geweldig en de temperatuur kwam nauwelijks boven de 11 graden uit. Uiteindelijk viel het weer gelukkig mee met slechts één harde plensbui en wel een pittige noordelijke westerwind.

Allereerst bedanken we Tim en Paul voor de inspanningen die deze heren hebben geleverd om ons op deze redelijk “ besloten baan” van de Van Eerd familie te laten spelen.

Het is even rijden maar daar krijg je wel veel voor. Een entourage met dezelfde uitstraling als The Dutch. Prachtig clubhuis, privé lockers en natuurlijk de Rituals producten stralen uit dat je hier van top tot teen wordt verzorgd.