Clubkampioen op een "Sprookjesbaan"

Vanaf hole 4 een -prachtige par 3 van 200 meter steil naar beneden- ging mijn spel juist meer omhoog. Ik haalde op hole 4 een par en zelfs op de volgende hole een lucky birdie via de vlag in de hole. Op hole 9 leek even of de Hongaarse chemie ramp ook al Mierlo had bereikt, gelet op het smerig uitziende roestige water. De tweede negen holes moet haast door een andere golfarchitect zijn ontworpen, wat een contrast met de eerste negen. Met een aantal lange par 3's van bijna 200 meter over water en altijd met tegenwind gaf zelfs een driver onvoldoende lengte. Dankzij de steun van mijn flightgenoten Jan Hein - "we spelen hier met de clubkampioen"-  en Gerard (Ellenbroek) hield ik steeds meer rekening met een goede  eindscore. Gelukkig bleef ik constant spelen en kwam uiteindelijk met 35 punten (gewoon mijn buffer dacht ik) en zonder strepen de baan af. De baan bleef tot het eind spannend, omdat je na de 18^e hole nog een keer gewaagd hole 9 moest oversteken. Vandaar mijn kwalificatie dat deze baan toch wel "rather unusual" is.

Met het aangename voorgevoel dat ik vandaag goed zou spelen vertrok ik om half negen uit Amsterdam, richting de Drentsche in Zeijerveen. De zon scheen, files stonden alleen in tegenovergestelde richting en vanaf Hoevelaken werd het landschap steeds mooier. Zo werd de rit van twee uur een peulenschil.

Na de koffie met lokale koek en een gezellig praatje sloeg ik een paar ballen op de drivingrange en ging op naar de teebox van hole 1. Het viel me op dat enkele mannen een minder fitte indruk maakten, maar er werd veel gelachen, met die conditie zou het dus wel goed zitten, dacht ik.

Eigenlijk ben ik heel blij en trots.
Het lijkt makkelijk om te winnen, maar als je met 20 of soms 30 makkers de wei in gaat voor een golfwedstrijd en je komt binnen met 32 of 33 punten, dan is er altijd wel iemand die beter heeft gescoord. Zoals Bas vandaag die goed gespeeld heeft en 36 punten heeft gescoord. Maar vandaag viel alles op zijn plaats (in de hole) en kwam ik binnen met 9 parren, 3 birdies en 37 punten. Voor mij een zeldzaam mooie golfdag waarvan je er hoogstens 1 per jaar hebt. Ik ben ook blij dat ik onze vriend Ad W. Weer op de hielen zit in het poty klassement en voorbij ben gestreeft op de par/birdie ranglijst. De laatste keren was ik er niet bij. Ad scoorde goed en dan belt hij meteen om de scores door te nemen en even lekker te jennen. Jullie begrijpen dat ik op de terugweg in de auto Ad even heb gebeld. Waarschijnlijk was hij al geinformeerd want hij nam helaas niet op.
In zijn speech zei Paul dat hij 's morgens op weg naar Harderwold compleet de weg kwijt was. Dit klopt ook want ik zag hem 's morgens  al om 9.45 met Jan-Hein Abcoude uitrijden en ze kwamen om 12 uur, 2 uur en 15 minuten later, aan. Toch knap over een stukje van 62 kilometer. Maar zij waren niet de enige.

Aan het gelukkig gesternte van 'altijd goed weer' waaronder de ASGS haar wedstrijden tot nu toe heeft gespeeld is deze week tijdens het Clubkampioenschap abrupt een eind gekomen. In de, dit jaar meegeteld, 6 seizoenen dat we onze wedstrijden nu spelen (globaal 60 stuks) hebben we 1x een echt verregende wedstrijd gehad op de Wouwse Plantage en verder niet meer dan een enkele, korte, bui. Veel vaker hebben we onder prima omstandigheden gespeeld terwijl de weersverwachting gewoon slecht was. Zoals gezegd is aan dat 'geluk' een eind gekomen.

De 2-daagse, afgelopen dinsdag en woensdag, in de polder op golfbaan Dorhout Mees in Biddinghuizen mondde op de eerste dag uit in een waterballet waarbij iedereen het nog 9 holes heeft geprobeerd (Henk Bijlsma zei dat hij in ieder geval nu zijn zwemdiploma's  A en B in één keer heeft kunnen halen), waarna de wedstrijdleiding besloot te stoppen.