VERLOREN EN TOCH GEWONNEN

Met dat gevoel reed ik na de laatste wedstrijd op The International naar huis. Je belangrijkste wedstrijd beëindigen met 21 punten en dan toch nog tot "Player of the Year" worden gaf mij dat dubbele gevoel. Nota bene op mijn eigen Home Course speelde ik tot dusver mijn slechtste golfrondje van het seizoen.

Was het de spanning om te moeten/willen winnen of was het gewoon overmacht ? Wat het ook geweest moge zijn uiteindelijk was ik wel heel erg blij dat ik dit jaar uiteindelijk de zo gewilde bokaal in ontvangst mocht nemen.

Nooit gedacht: deel 2

Maandagavond teruggekomen uit Spanje. Daar lekker gespeeld met o.a. Berry Coëlho en Hans Brouwer. Dinsdagochtend al direct melden bij The International, mijn homecourse. Een beetje katterig gevoel, amper de tijd gehad om de post thuis over de afgelopen periode  door te nemen. De zin ontbrak eventjes. Gelukkig prettig weer en al snel gezellig aan de koffie. Starten in de 3e flight. Nog steeds niet het gevoel van wat heb ik er zin in vandaag. Dan ook nog twee flightgenoten in een buggy en daar achteraan moeten slenteren. Het leek me geen hoogtepunt. One of those days.

DE LAGE VUURSCHE LAATSTE HOBBEL OP WEG NAAR DE FINALE OP THE INTERNATIONAL.

Voorafgaand aan deze wedstrijd waarbij de ontvangst en de service weer als vanouds was (bedankt Arthur), bleek dat de wedstrijdleiding (Bas!) er alles aan gelegen was de favorieten voor de Poty niet bij elkaar te zetten.

Vooraf een twee-bal (Berend en Frans) gevolgd door een rustige drie-bal met o.a. Bas en Tim leek een meesterzet om andere kanshebbers als Dennis en ondergetekende bij voorbaat al op achterstand te zetten.

Maar voor mij is het grote voordeel van een late start dat ik dan genoeg tijd heb om mij terdege voor te bereiden. Ook samen met flightgenoot Hans Gosewehr enige drives slaan gaf meteen een goed gevoel daar ik soms de bal zelfs wat verder sloeg dan onze long-hitter. Goed voor het zelfvertrouwen dus! Ook het feit dat wij opeens 15 minuten eerder moesten starten (actie Bas?) bracht mij niet meer uit mijn concentratie.

NOOIT GEDACHT

 ‘s Ochtends wakker wordend en naar buiten kijkend had ik al direct een stille hoop dat de baan onbespeelbaar zou zijn verklaard. Het weer zag er niet uit en buienradar bevestigde dat er weinig verbetering aan zat te komen.Niet goed voor mijn humeur.

Helaas  liet Almeerderhout via de site weten dat de baan bespeelbaar was. Dus met frisse tegenzin afgereisd richting Almere.

Bij aankomst heb ik nog 10 minuten in de auto gezeten omdat het op dat moment hevig regende.

Uiteindelijk de spullen uitgepakt en op naar het clubhuis. De koffie smaakte prima en altijd gezellig om met iedereen weer even bij te praten.

“And then the rain came”

 ….. maar pas nadat de ASGS, wederom, een prachtige en warme golfdag had beleefd op Toxandria in het Brabantse. De, voorspelde, regen had keurig gewacht tot iedereen zijn ronde had beëindigd (nou ja, de laatste flight had gewoon iets sneller moeten doorlopen) om daarna als een verkoelende deken het aperitief op het mooie terras te veraangenamen. Gelukkig zaten we daar onder een groot zonnescherm dat nu dus de functie van regenscherm had gekregen. Het koelde dusdanig af dat een poging om een beroep te doen op de ‘warmteclausule’, hetgeen inhoudt dat jasje en dasje niet gedragen hoeven te worden bij het diner, rigoureus, maar ook terecht, door de voorzitter werd afgewezen.

Zomerse toestanden in Noordwijk

Elk jaar is het weer een feest en een uitdaging om met de ASGS op de Noordwijkse Golf Club te mogen spelen. Volgens kenners de op één na mooiste baan op het continent van Europa (de allermooiste op deze top 50 lijst ligt even onder Parijs…..). Omdat smaken nu eenmaal verschillen rekenen ook wij de Noordwijkse moeiteloos tot de top in Nederland en daar buiten. Slechte  weersomstandigheden kunnen deze baan behoorlijk veranderen. Waar je bij aangenaam weer verzekerd bent van een plezierig rondje golf is het bij wind en regen ploeteren en afzien.

HOE VER HET WAS EN VAN BAVARIA OF NIET ?

Someren is niet het andere eind van de wereld, toch waren er maar 18 inschrijvingen op deze mooie, nieuwe baan. In 2014 op de veertiende plaats geëindigd in de Golfbanen top 50 van Nederland.

Met z’n allen om 12.00 uur verzamelen op de tee van de eerste, om na een kort woord van de voorzitter een minuut in stilte te kunnen nadenken over de vergankelijkheid van het leven. In dit geval dat van onze markante penningmeester Jan Hein. Kwaliteit van leven hoog doch veel te vroeg gegaan.

Ja, hoe moet ik dit verslag schrijven. Het is moeilijk, zeker als je ’s morgens op tijd vertrekt naar de Dutch en je weet dat het een zware dag gaat worden om te spelen op een van de mooiste maar zeker de moeilijkste golfbaan van Nederland. Ik kom aan bij de baan en je word geweldig ontvangen en vanaf dat moment denk je wat kan me gebeuren, ik doe mijn best en zie wel wat het wordt vandaag.

15 mei: Het Rijk van Sybrook.

Ik ben niet erg sterk met mijn ijzers en meestal is mijn potlood mijn beste hout, maar op Sybrook was het een volledig andere dag en voor mij een bijzondere ervaring. Het zal ongetwijfeld aan de voorbereiding gelegen hebben, of was het toch het teleurstellend veel te kleine deelnemersveld ?

Fris, na een spannend weekend waarin onze jongste dochter beviel van een prachtige dochter, haalde ik ons clubtenue van de dag tevoorschijn. Dankzij de mail met kleurenfoto van Tim was hier  dit keer geen enkele twijfel over.

Je moest wel heel cool zijn om bij het weeralarm van vandaag - in de middag harde windstoten, regenbuien en onweer - niet alle voorzorgen te nemen. Dus regenkleding en pluie in de tas en op naar Wilnis. Ik nam een landelijke route, op de A2 afslag Breukelen, het gebied De Ronde Venen door om vast van het landschap rond de baan te genieten.