Het is ruim 1 ½ uur rijden, maar dan heb je ook wat.

Een fantastische bosbaan in een omgeving waar je, in tegenstelling tot in de Randstad geen enkel ‘vervuilend’ (auto, trein, vliegtuig) geluid hoort. Tel daarbij op een zonovergoten dag en een fraai ASGS-gezelschap van 27 man en je hebt een volmaakte golfdag op De Eindhovensche. 

Dat is precies wat we nodig hadden in deze toenemend onrustig wordende wereld.

Tim, zelf helaas nog afwezig maar hard werkend aan zijn herstel, had alles weer perfect geregeld. Er was een warm Brabantse ontvangst en gezellig bijkletsen vooraf tijdens de koffie.

Als wedstrijdleider moet je altijd zorgen voor goede en evenwichtige flights, dus met die gedachte (tja..) had ik mij zelf in een mooie flight ingedeeld met Wouter en Cees. Rustige en goede golfers. Cees sloeg prachtige drives en Wouter was absoluut de beste in het putten vandaag op de toch lastige greens, maar beiden hadden af en toe de pech dat een bal nét verkeerd terecht kwam in een moeilijke situatie wat hun punten kostte.

Die ‘pech’ had ik niet, maar geloof het of niet, ik vond mijn spel niet super (haha, ik weet wat jullie nu gaan denken). Een aantal matige drives en 2e slagen, maar de 3e bal naar de green was dan altijd wel weer goed. Dus zonder strepen kon ik toch zo de nodige punten verzamelen. Ik heb het eerder geschreven: het gaat er niet om zo hard en ver mogelijk te slaan (hoewel dat soms wel een kick geeft en de Longest altijd een prestige-prijs is), maar veel meer om recht te blijven en vóóral om het korte spel goed te beheersen. Mijn geluk was ook dat deze baan eigenlijk geen waterhindernissen heeft (i.t.t. The Dutch!), dat scheelde mij een hoop ballen én punten. Zou De Eindhovensche daarom één van mijn favoriete banen zijn?

Het werd trouwens nog even spannend toen mijn vriend Willem ook met 34 punten binnenkwam. Ik zag al aan zijn ‘houding’ dat hij goed gespeeld had. De externe check van de scorekaarten wees uit dat hij 15 punten had op de 2e negen en ik 17. Dus, de uitslag was duidelijk. Ik blij, te meer daar ik vaak van hem verlies als we op de AGC spelen.

Doordat we vrij laat waren gestart is de borrel voor de laatste flights een beetje in het water gevallen. Het Italiaans buffet stond namelijk al klaar. Onze voorzitter Alphons heeft toen heel wijs besloten dat we voor deze keer gemengd aan tafel konden zitten. Met ‘gemengd’ bedoel ik omgekleed zonder das (hoewel ik één ASGS-das aan tafel heb gezien) óf nog in de golfkleding. Niettemin was het een geanimeerd diner.

De terugreis verliep gelukkig iets sneller omdat je ‘s avonds harder mag rijden wat sommige automobilisten dan opeens aanwenden om de A2 als race-circuit te gebruiken.

De volgende wedstrijd is al over 2 weken op St. Nicolaasga. Een heel andere, maar ook leuke golfbaan. Dat is trouwens een ‘makkie’, want maar 5 kwartier rijden. 

Tot dan.

Bas